Διερεύνηση ιριδοκυκλίτιδας

Η ίριδα ελέγχει την ποσότητα φωτός που εισέρχεται στο μάτι μέσω της κόρης, που είναι το σκοτεινό άνοιγμα στο κέντρο του οφθαλμού. Ακριβώς δίπλα στην ίριδα βρίσκεται το ακτινωτό σώμα, το οποίο είναι ένας δακτύλιος ιστού που περιβάλλει το φακό του ματιού. Το ακτινωτό σώμα βοηθά στον έλεγχο του σχήματος του φακού και εκκρίνει το υδατοειδές υγρό, το οποίο παρέχει θρεπτικά συστατικά στο μάτι.

Η ιριδοκυκλίτιδα τις περισσότερες φορές είναι ιδιοπαθούς αιτιολογίας μπορεί όμως το υπόβαθρο της να είναι γενετικό, ανοσολογικό, τραυματικό ή και μολυσματικό.

Τα συμπτώματα της συνήθως περιλαμβάνουν θάμβο όρασης, οφθαλμικό άλγος, φωτοευαισθησία, ερυθρότητα οφθαλμών καθώς και φλεγμονή αυτών ενώ σπανίως και απώλειες όρασης.

Η εργαστηριακή προσέγγιση της ιριδοκυκλίτιδας πραγματοποιείται με μια σειρά εργαστηριακών εξετάσεων, η επιλογή των οποίων εξαρτάται από την πιθανή αιτιολογία της νόσου. Σε υποψία λοιμώδους αιτιολογίας, διενεργείται σε υδατοείδες υγρό οφθαλμού, μοριακός έλεγχος (PCR) προς ανίχνευση, πιθανώς, γενετικού υλικού παθογόνων (CMV, HSV 1 & 2, EBV, τοξοπλάσματος, μυκήτων κ.α) σε συνδυασμό με ειδικές καλλιέργειες αυτού όπου είναι εφικτό.

Αντίστοιχα, σε περιπτώσεις που πιθανολογείται ως υπόβαθρο της νόσου ανοσολογική διαταραχή, απαιτείται η διερεύνηση αυτοάνοσων ή συστηματικών νοσημάτων με εξετάσεις όπως, ανίχνευση αντιπυρηνικών αντισωμάτων (ΑΝΑ), αντισωμάτων έναντι διπλής έλικας DNA (anti-ds DNA), αντισωμάτων έναντι εκχυλίσματος πυρηνικών αντιγόνων (ENA), αυτοαντισωμάτων έναντι αντιγόνων SS-A/Ro, SS-B/La και αντιγόνων ιστοσυμβατότητας με μοριακές τεχνικές (HLA).

Στα περισσότερα περιστατικά, η ιριδοκυκλίτιδα εξαλείφεται από μόνη της μέσα σε λίγες ημέρες. Εφόσον η ιριδοκυκλίτιδα δεν είναι ιδιοπαθούς αιτιολογίας και οφείλεται σε κάποιες από τις παθήσεις που προαναφέρθηκαν τότε η θεραπεία της υποκείμενης νόσου θα οδηγήσει και στη εξάλειψη των συμπτωμάτων της.