

Ανίχνευση anti-DFS70 αντισωμάτων
Η ανίχνευση των αντιπυρηνικών αντισωμάτων (ΑΝΑ), αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα εργαστηριακά μέσα για την διερεύνηση των ρευματικών νοσημάτων και η δοκιμασία του έμμεσου ανοσοφθορισμού (IIFT, Indirect Immunofluorescence Tests) εξακολουθεί να είναι κατ’ εξοχήν μέθοδος (gold standard) για τον έλεγχό τους.
Το σημαντικό πλεονέκτημα της συγκεκριμένης μεθόδου (έμμεσος ανοσοφθορισμός) είναι η μεγάλη ευαισθησία που την διακρίνει και η δυνατότητα ανίχνευσης αντισωμάτων έναντι ενός ευρέος φάσματος αντιγόνων του πυρήνα και του κυττάρου γενικότερα. Υπάρχουν πολλά είδη (πρότυπα – patterns) φθορισμού όπως, ομοιογενής, περιφερικός, στικτός, πυρηνισκικός, κ.α., το καθένα από τα οποία εξαρτάται από το αντιγόνο έναντι του οποίου δρουν τα αντιπυρηνικά αντισώματα.
Στην διαγνωστική πρακτική όμως και εξαιτίας της προαναφερθείσας ευαισθησίας του ανοσοφθορισμού , υπάρχουν περιστατικά στα οποία η πιθανότητα παρουσίας ασαφών ευρημάτων (είδη φθορισμού) με την συγκεκριμένη μέθοδο είναι αυξημένη και οι δοκιμασίες ανίχνευσης ειδικών αυτοαντισωμάτων (Sm, URNP, SS-A/Ro, SS-B/La, Scl-70, κ.α) σε αυτά, αποβαίνουν αρνητικές.
Στα προαναφερθέντα περιστατικά η παρουσία anti-DFS70 αντισωμάτων μπορεί να εξηγήσει πιθανώς αυτά τα ασαφή μοτίβα (εικόνες) τα οποία εμφανίζονται στον ανοσοφθορισμό. Έχει τεθεί, μάλιστα, η υπόθεση ότι η ανίχνευση anti-DFS70 αντισωμάτων μπορεί να είναι δείκτης αποκλεισμού για τις συστηματικές ρευματικές αυτοάνοσες νόσους (SRA, Systemic Rheumatic Autoimmune Diseases), καθ όσων αυτά έχουν συσχετιστεί στη βιβλιογραφία με διάφορες μη αυτοάνοσες παθήσεις (άσθμα, ατοπική δερματίτιδα, σύνδρομο Vogt -Harada, κ.α). Επίσης ανευρίσκονται σε υγιείς εξετασθέντες (έως και 8%) και σπανίως σε ασθενείς με αυτοάνοσες ρευματικές νόσους. Συγκεκριμένα, αρκετές δημοσιεύσεις αναφέρουν την παρουσία anti-DFS70 αντισωμάτων σε ασθενείς με SRA (ποσοστό έως και 11%). Το γεγονός ότι ταυτόχρονα και μάλιστα συχνά (85%) ανιχνεύονται και ειδικά για τη νόσο SRA αντιπυρηνικά αντισώματα (ANA), ενισχύει τον χαρακτηρισμό τους ως “δείκτης αποκλεισμού” των συστηματικών ρευματικών αυτοάνοσων νόσων (SRA).
Ωστόσο, εάν με την μέθοδο του ανοσοφθορισμού παρατηρηθεί μια εικόνα θετικών ΑΝΑ πρέπει να διερευνηθεί πλήρως για την ύπαρξη αντισωμάτων έναντι ειδικών αντιγόνων του πυρήνα και του κυττάρου γενικότερα, ανεξάρτητα από την παρουσία των anti-DFS70. Κατά την περίπτωση που τα ανιχνευθέντα με φθορισμό ΑΝΑ δεν συσχετιστούν με ρευματικές αυτοάνοσες νόσους, ένα θετικό αποτέλεσμα anti-DFS70 μπορεί να συμβάλει στην ερμηνεία του παρατηρούμενου “είδους” (προτύπου) φθορισμού.
Συνεπώς, η ανίχνευση των anti-DFS70 αντισωμάτων μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο στη διαγνωστική διαδικασία, ως παράμετρος για γρήγορο και εύκολο αποκλεισμό των SRA ασθενειών.


