Ανίχνευση πολυμορφισμών στο γονίδιο CYP2C9 – Φαρμακογονιδιωματικός έλεγχος στη θεραπευτική αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας (CYP2C9 gene mutations – multiple sclerosis pharmacogenomics)

Γενικές πληροφορίες

Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας, ή αλλιώς Πολλαπλή Σκλήρυνση, είναι μια χρόνια αυτοάνοση απομυελινωτική φλεγμονώδης νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η νόσος αφορά περισσότερα από 3 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως (κυρίως γυναίκες) εκ των οποίων τουλάχιστον 10 χιλιάδες βρίσκονται στην Ελλάδα. Η κατά πλάκας σκλήρυνση χαρακτηρίζεται  από περιόδους υφέσεων και εξάρσεων, άλλοτε άλλου χρονικού διαστήματος, ενώ η  συμπτωματολογία της (αδυναμία – μούδιασμα στο ένα η και στα δυο άκρα, τρόμος, έλλειψη συντονισμού στο βάδισμα, μερική η ολική απώλεια όρασης, διπλωπία, θάμπος, δυσαρθρία, σωματικό άλγος, σεξουαλική δυσλειτουργία κ.α.) ποικίλει μεταξύ των ασθενών  αναλόγως του υπότυπου στον όποιον κατατάσσεται. Στους πάσχοντες ο υπότυπος RRMS αντιπροσωπεύει περίπου το 85% όλων των διαγνώσεων πολλαπλής σκλήρυνσης και χαρακτηρίζεται από σταδιακή επιδείνωση της νευρολογικής λειτουργίας στην πορεία του χρόνου, μεταπίπτοντας στον υπότυπο SPMS. Όπως γίνεται  αντιληπτό η κατάλληλη και έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση, είναι εξαιρετικά κρίσιμη καθώς επηρεάζει – επιβραδύνει την αρνητική εξέλιξη της νόσου. Πριν την χορήγηση της σιπονιμόδης στους ασθενείς, του πρώτου χορηγούμενου φαρμάκου  για την αντιμετώπιση της ενεργούς μορφής της δευτεροπαθώς  προϊούσας πολλαπλής σκλήρυνσης (SPMS), είναι απαραίτητη γι’ αυτούς η γονοτύπιση του γονιδίου CYP2C9 προκειμένου να προσδιοριστεί η ικανότητά τους στο να μεταβολίσουν το συγκεκριμένο φαρμάκο. Τα CYP2C9*2  και  CYP2C9*3, είναι τα δύο πιο κοινά αλληλόμορφα του CYP2C9 γονιδίου, τα οποία προκύπτουν αντίστοιχα από τους πολυμορφισμούς c.430C>T και c.1075A>C. Ασθενείς με μειωμένη ενζυμική δραστικότητα διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών από συγκεκριμένα φάρμακα ή αποτυχίας της θεραπείας τους.

Μέθοδος

Πραγματοποιείται απομόνωση ολικού γενωμικού DNA και στη συνέχεια γίνεται ανίχνευση των πολυμορφισμών c.430C>T και c.1075A>C με τη μέθοδο της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR).

Είδος δείγματος

Περιφερικό αίμα σε EDTA